Nadleśnictwo Katowice w dzisiejszych granicach powstało 1 stycznia 1974 roku z połączenia Nadleśnictw Imielin, Murcki i Panewnik. Obszary byłych nadleśnictw stanowią obecnie Nadleśnictwo Katowice.

Przed rokiem 1945 większość lasów położonych na omawianym terenie stanowiła własność prywatną, m.in.: księcia pszczyńskiego, hrabiego Thiele Winclera von Donnersmarck, Sp. Akcyjnej „Giesche”, Sp. Akcyjnej „Zakłady Hohenloche” i innych właścicieli. Gospodarka leśna opierała się wówczas na planach rocznych i bardzo mocno była uzależniona od zmiennego zapotrzebowania na drewno. Surowiec drzewny dostarczano głównie do hut i kopalń śląskich.

    W czasie II wojny światowej lasy katowickie zbytnio nie ucierpiały. Prywatni właściciele unikali nadmiernych wyrębów. Nie było też w tym rejonie większych walk.

    Gwałtowny rozwój przemysłu po II wojnie światowej oraz ogromne zapotrzebowanie na drewno dla hut i kopalń wywarły piętno na lasach Górnego Śląska. Leśnicy Nadleśnictwa Katowice przed ponad 50-tu laty podjęli trud przebudowy najbardziej uszkodzonych i zagrożonych przez przemysł obszarów leśnych. Odnowa osłabionych drzewostanów, ich dostosowanie do warunków siedliskowych, zastępowanie gatunków obcych rodzimymi – to przedsięwzięcie trudne i długofalowe. Troska i opieka, jakiej las potrzebuje obecnie kontynuowana być musi przez następne pokolenia leśników.